Η «μαντάμ Γου» διάσημη εστιάτορας στην Καλιφόρνια πέθανε σε ηλικία 106 ετών.
Στο διάσημο «στέκι της» στη νότια Καλιφόρνια η Σίλβια Γου προσέλκυε τα
μεγαλύτερα αστέρια του Χόλιγουντ για τέσσερις και πλέον δεκαετίες. Το Madame Wu’s Garden έγινε προορισμός για την ελίτ του κινηματογράφου όταν άνοιξε το 1959 και στο πέρασμα των ετών παρέμεινε γνωστό για την κουζίνα και τη διακόσμησή του όσο και για την κομψή οικοδέσποινά του.Το εστιατόριο στη λεωφόρο Wilshire στη Σάντα Μόνικα έγινε γαστριμαργικός προορισμός, ενώ ήταν δημοφιλές τόσο για την κουζίνα του όσο και για τη διακόσμηση σε στυλ παγόδας με αγάλματα από νεφρίτη, έναν πέτρινο καταρράκτη και ένα σιντριβάνι γεμάτο ψάρι koi.
Η ίδια η Γου ήταν γνωστή επειδή φορούσε ένα μεταξωτό φόρεμα μέχρι το πάτωμα, ενώ μπορούσε με άνεση να ανταλλάσσει φιλοφρονήσεις με την ελίτ του Χόλιγουντ και να σηκώνει το τηλέφωνο για να πάρει παραγγελίες. Πέθανε στις 19 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με τους Los Angeles Times.
Εμπνεύστηκε να ανοίξει το εστιατόριο αφότου έφτασε από την Κίνα στις ΗΠΑ και βρήκε μόνο βαριά δήθεν καντονέζικα πιάτα. Στο Madame Wu’s Garden, η Mέι Γουέστ προτιμούσε την κρύα σούπα με πεπόνι, ο Γκρέγκορι Πεκ και ο Πολ Νιούμαν απολάμβαναν το τοστ με γαρίδες και πίτες με καβούρια, ενώ η πριγκίπισσα Γκρέις Κέλι του Μονακό προτιμούσε την ψητή πάπια Πεκίνου, σύμφωνα με τους LA Times.
«Όλοι σε αυτή την πόλη γνωρίζουν τη Μαντάμ Γου», είπε κάποτε στην εφημερίδα ο αείμνηστος τηλεοπτικός παρουσιαστής Mερβ Γκρίφιν. «Μια από τις πιο αγαπημένες, πιο γλυκές, κομψές γυναίκες που έχω γνωρίσει ποτέ».
Μετάνιωσε αμέσως που έκλεισε το εστιατόριο το 1998 και άνοιξε το Asian Bistro & Sushi. Αυτό το εστιατόριο δεν άντεξε, αλλά η αγάπη για τη Γου συνεχίστηκε. Όταν γιόρτασε τα 100α της γενέθλια το 2014, οι παλιοί της πελάτες γέμισαν μια αίθουσα χορού ξενοδοχείου για το πάρτι γενεθλίων της.
Η κατά κόσμον Σίλβια Τσενγκ γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1915 και μεγάλωσε στο Jiujiang, μια πόλη νοτιοδυτικά της Σαγκάης, όπου έμαθε να μαγειρεύει παρακολουθώντας την καμαριέρα να ετοιμάζει γεύματα για την ευκατάστατη οικογένειά της.
Η οικογένεια μετακόμισε στη Σαγκάη και μετά στο Χονγκ Κονγκ. Κατά τη διάρκεια του ‘B Παγκοσμίου Πολέμου ταξίδεψε με ένα υπερωκεάνιο στη Νέα Υόρκη. «Δεν ξέρω πώς είχα το θάρρος», θυμόταν αργότερα. «Δεν είχα οικογένεια στην Αμερική. Το ταξίδι διήρκεσε 40 ημέρες και λόγω του πολέμου υπήρχε μπλακ άουτ σε όλη τη διαδρομή».
Ενώ παρακολουθούσε μαθήματα για το πτυχίο της στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, γνώρισε τον Κινγκ Γιαν Γου, έναν επιτυχημένο χημικό. Παντρεύτηκαν, απέκτησαν τρία παιδιά και μετακόμισαν στο Λος Άντζελες, όπου εκείνος εργάστηκε ως μηχανικός στην Hughes Aircraft Co και εκείνη έγινε εστιάτορας.
Η Γου έγραφε επίσης βιβλία μαγειρικής, εμφανιζόταν τακτικά στην τηλεόραση και ανέπτυξε έντονη φιλανθρωπική δράση, ιδιαίτερα στο κέντρο καρκίνου του City of Hope, αφού η κόρη της, Λορέτα, πέθανε από καρκίνο του μαστού σε ηλικία 34 ετών. Ο σύζυγός της πέθανε το 2011. Οι δυο τους ήταν παντρεμένοι 67 χρόνια. Άφησε πίσω της τους δύο της γιους Τζορτζ και Πάτρικ και πολλά εγγόνια.