Μάλλον ως δυσάρεστη έκπληξη είδαν το βράδυ της Κυριακής στο Μαξίμου και στον ΣΥΡΙΖΑ την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην αρχηγία της Ν.Δ., αλλά στη συνέχεια άρχισαν να μετρούν τα θετικά της εξέλιξης αυτής και πλέον ετοιμάζονται για έντονη αντιπαράθεση.
Η πόλωση που δημιουργείται στο πολιτικό σκηνικό, καθώς κόμματα όπως το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ στον ενδιάμεσο χώρο συμπιέζονται, θεωρείται από την κυβέρνηση ότι ξεκαθαρίζει την πολιτική κατάσταση και θέτει το δίλημμα «αριστερά ή δεξιά» κατά το πρωτοσέλιδο της «Αυγής», νεοφιλελευθερισμός ή κοινωνικό κέντρο κ.λπ.
Το Μαξίμου έδειχνε εδώ και καιρό να έχει ποντάρει στην εκλογή Μεϊμαράκη, ο οποίος εξέπεμπε ένα προφίλ ηγεσίας με πιο ήπια και συναινετικά χαρακτηριστικά. Η στήριξη που του παρείχε το καραμανλικό στρατόπεδο, με το οποίο ο πρωθυπουργός και το στενό του περιβάλλον έχουν οικοδομήσει καλές σχέσεις, αποτελούσε ένα είδος εγγύησης, αν όχι για υπόγεια στήριξη, τουλάχιστον για συναίνεση πάνω σε κρίσιμα ζητήματα ή ανοχή κατά το επόμενο διάστημα, που είναι κρίσιμο για τη σταθεροποίηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ.: οι καραμανλικοί έθεταν ως προτεραιότητα για το διάστημα μετά την εσωκομματική διαδικασία την ανασυγκρότηση του κόμματος και όχι την άμεση διεκδίκηση της εξουσίας.
Η εκλογή Μητσοτάκη ανατρέπει αυτή την προσδοκία και ενδεχομένως δημιουργεί πιεστικές συνθήκες για την κυβέρνηση, στον βαθμό που αναδύεται ένας αντίπαλος με φιλοδοξίες, πάνω στον οποίο επενδύει το εγχώριο οικονομικό - επιχειρηματικό σύστημα, καθώς και το νεοφιλελεύθερο και το σημιτικό εκσυγχρονιστικό πολιτικό κατεστημένο.
Με άλλα λόγια, αρκετοί... βιαστικοί έχουν ήδη φορέσει στον νέο αρχηγό της Ν.Δ. το κοστούμι της «εναλλακτικής» έναντι του «λαϊκιστή» και «ανίκανου» Τσίπρα. Το πλασάρισμα αυτό – ενώ μέχρι τώρα ο Τσίπρας «έπαιζε μπάλα» μόνος – μετατρέπει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μοχλό πίεσης των δανειστών προς την κυβέρνηση. Κοινώς, μπορεί ο Τσίπρας να εφαρμόζει ένα νεοφιλελεύθερο μνημόνιο, ωστόσο διακηρύσσει ότι δεν συμφωνεί με αυτή την πολιτική, αρνείται δηλαδή την «ιδιοκτησία του προγράμματος», ενώ, όποτε φέρνει μια μνημονιακή ρύθμιση, πρέπει πάντα να λαμβάνει υπόψη τα ιδεολογικής φύσεως και συνειδησιακά ζητήματα των βουλευτών.
Απέναντι σε αυτό το «δυσκοίλιο», όσον αφορά το μνημόνιο, κυβερνητικό σχήμα, θα υπάρχει στο εξής ο πρόθυμος και ομοϊδεάτης της τρόικας Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος θα μπορεί να εφαρμόσει το μνημόνιο... καλύτερα. Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Εκπρόσωπος των δανειστών Κάποιοι στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ προβλέπουν με σχετική βεβαιότητα ότι ο Μητσοτάκης θα λειτουργήσει ως «τρόικα εσωτερικού» – χαρακτηριστική η ανάρτηση στο Facebook του αναπληρωτή υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χριστόφορου Βερναρδάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει πως πλέον οι δανειστές «έχουν ακόμη ένα σκαλοπάτι περισσότερο στο εσωτερικό» – και γενικότερα αναμένουν μια ρητορική που θα πιέζει σε ταχύτερη υλοποίηση του προγράμματος χωρίς εκπτώσεις.
Ωστόσο συνεργάτες του πρωθυπουργού εστιάζουν αλλού. Θεωρούν πως το γεγονός ότι όλο το «σύστημα» έπεσε πάνω στον Κυριάκο Μητσοτάκη, προβάλλοντάς τον ως νέο «σωτήρα» (του «συστήματος»...) θα «τρομάξει» τον κόσμο, ο οποίος, ακόμη και με τις διαφωνίες του απέναντι στην κυβέρνηση, τελικά θα τη στηρίξει.
Εν τέλει η κυβέρνηση αναμένει ότι, αν ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινηθεί με βάση το σκληρό νεοφιλελεύθερο στίγμα που έχει ήδη δώσει, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο άσχημα για την ίδια με το δίπολο που διαφαίνεται πως θα δημιουργηθεί. Στα θετικά συμπεριλαμβάνουν το ότι θα κλείσει πλέον η συζήτηση για συγκυβέρνηση με Ν.Δ. ή οικουμενική.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση αναμένει τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου αρχηγού της Ν.Δ. τόσο από τον δημόσιο λόγο του όσο και από την κατ’ ιδίαν συνάντηση που αναμένεται να έχει με τον πρωθυπουργό. Ακροδεξιά στηρίγματα Στις κατ’ αρχήν τοποθετήσεις της κυβέρνησης και του κόμματος, με τις οποίες σχολιάζουν την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, κυριαρχεί η ανάδειξη τριών στοιχείων:
Της ιδεολογικής τοποθέτησης, καθώς, εκεί που κάποιοι τον αναγορεύουν σε μετριοπαθή «μεταρρυθμιστή», ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορεί για ακραιφνή νεοφιλελευθερισμό, που εκπροσωπεί τις δυνάμεις του «Ναι» κατά το δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Της οικογενειοκρατίας, παρόλο που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να αποτινάξει αυτό το στίγμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Των ακροδεξιών στηριγμάτων που βοήθησαν στην εκλογή του (π.χ. Άδωνις, Βορίδης) και φιλοβασιλικών (Τζιτζικώστας).
Τη στιγμή που ο Μητσοτάκης ετοιμάζεται να μοιράσει θέσεις σε όσους τον στήριξαν, τα κυβερνητικά στελέχη ήδη του θέτουν το ερώτημα αν θα διαχωριστεί από αυτές τις δυνάμεις, προκειμένου να τον εκθέσουν σε ένα κοινό φιλελεύθερων απόψεων, π.χ. στα ατομικά δικαιώματα.
Κατά τα λοιπά, αναμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον την τοποθέτησή του για το ασφαλιστικό, καθώς θεωρούν ότι εκεί θα δυσκολευτεί να κρύψει τις απόψεις του. Ακόμη περιμένουν να δουν πώς θα τοποθετηθεί στην κρίση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού. Από εκεί και πέρα πιστεύουν πως ουσιαστικά η Ν.Δ. θα αρχίσει να βρίσκει έναν ρυθμό μετά το συνέδριο, το οποίο όμως ήδη αναβλήθηκε, άρα η κυβέρνηση κερδίζει ακόμη περισσότερο χρόνο. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον...
Via
Το Μαξίμου έδειχνε εδώ και καιρό να έχει ποντάρει στην εκλογή Μεϊμαράκη, ο οποίος εξέπεμπε ένα προφίλ ηγεσίας με πιο ήπια και συναινετικά χαρακτηριστικά. Η στήριξη που του παρείχε το καραμανλικό στρατόπεδο, με το οποίο ο πρωθυπουργός και το στενό του περιβάλλον έχουν οικοδομήσει καλές σχέσεις, αποτελούσε ένα είδος εγγύησης, αν όχι για υπόγεια στήριξη, τουλάχιστον για συναίνεση πάνω σε κρίσιμα ζητήματα ή ανοχή κατά το επόμενο διάστημα, που είναι κρίσιμο για τη σταθεροποίηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ.: οι καραμανλικοί έθεταν ως προτεραιότητα για το διάστημα μετά την εσωκομματική διαδικασία την ανασυγκρότηση του κόμματος και όχι την άμεση διεκδίκηση της εξουσίας.
Η εκλογή Μητσοτάκη ανατρέπει αυτή την προσδοκία και ενδεχομένως δημιουργεί πιεστικές συνθήκες για την κυβέρνηση, στον βαθμό που αναδύεται ένας αντίπαλος με φιλοδοξίες, πάνω στον οποίο επενδύει το εγχώριο οικονομικό - επιχειρηματικό σύστημα, καθώς και το νεοφιλελεύθερο και το σημιτικό εκσυγχρονιστικό πολιτικό κατεστημένο.
Με άλλα λόγια, αρκετοί... βιαστικοί έχουν ήδη φορέσει στον νέο αρχηγό της Ν.Δ. το κοστούμι της «εναλλακτικής» έναντι του «λαϊκιστή» και «ανίκανου» Τσίπρα. Το πλασάρισμα αυτό – ενώ μέχρι τώρα ο Τσίπρας «έπαιζε μπάλα» μόνος – μετατρέπει τον Κυριάκο Μητσοτάκη σε μοχλό πίεσης των δανειστών προς την κυβέρνηση. Κοινώς, μπορεί ο Τσίπρας να εφαρμόζει ένα νεοφιλελεύθερο μνημόνιο, ωστόσο διακηρύσσει ότι δεν συμφωνεί με αυτή την πολιτική, αρνείται δηλαδή την «ιδιοκτησία του προγράμματος», ενώ, όποτε φέρνει μια μνημονιακή ρύθμιση, πρέπει πάντα να λαμβάνει υπόψη τα ιδεολογικής φύσεως και συνειδησιακά ζητήματα των βουλευτών.
Απέναντι σε αυτό το «δυσκοίλιο», όσον αφορά το μνημόνιο, κυβερνητικό σχήμα, θα υπάρχει στο εξής ο πρόθυμος και ομοϊδεάτης της τρόικας Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος θα μπορεί να εφαρμόσει το μνημόνιο... καλύτερα. Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Εκπρόσωπος των δανειστών Κάποιοι στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ προβλέπουν με σχετική βεβαιότητα ότι ο Μητσοτάκης θα λειτουργήσει ως «τρόικα εσωτερικού» – χαρακτηριστική η ανάρτηση στο Facebook του αναπληρωτή υπουργού Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χριστόφορου Βερναρδάκη, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει πως πλέον οι δανειστές «έχουν ακόμη ένα σκαλοπάτι περισσότερο στο εσωτερικό» – και γενικότερα αναμένουν μια ρητορική που θα πιέζει σε ταχύτερη υλοποίηση του προγράμματος χωρίς εκπτώσεις.
Ωστόσο συνεργάτες του πρωθυπουργού εστιάζουν αλλού. Θεωρούν πως το γεγονός ότι όλο το «σύστημα» έπεσε πάνω στον Κυριάκο Μητσοτάκη, προβάλλοντάς τον ως νέο «σωτήρα» (του «συστήματος»...) θα «τρομάξει» τον κόσμο, ο οποίος, ακόμη και με τις διαφωνίες του απέναντι στην κυβέρνηση, τελικά θα τη στηρίξει.
Εν τέλει η κυβέρνηση αναμένει ότι, αν ο νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κινηθεί με βάση το σκληρό νεοφιλελεύθερο στίγμα που έχει ήδη δώσει, τα πράγματα δεν θα είναι τόσο άσχημα για την ίδια με το δίπολο που διαφαίνεται πως θα δημιουργηθεί. Στα θετικά συμπεριλαμβάνουν το ότι θα κλείσει πλέον η συζήτηση για συγκυβέρνηση με Ν.Δ. ή οικουμενική.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση αναμένει τα πρώτα δείγματα γραφής του νέου αρχηγού της Ν.Δ. τόσο από τον δημόσιο λόγο του όσο και από την κατ’ ιδίαν συνάντηση που αναμένεται να έχει με τον πρωθυπουργό. Ακροδεξιά στηρίγματα Στις κατ’ αρχήν τοποθετήσεις της κυβέρνησης και του κόμματος, με τις οποίες σχολιάζουν την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, κυριαρχεί η ανάδειξη τριών στοιχείων:
Της ιδεολογικής τοποθέτησης, καθώς, εκεί που κάποιοι τον αναγορεύουν σε μετριοπαθή «μεταρρυθμιστή», ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορεί για ακραιφνή νεοφιλελευθερισμό, που εκπροσωπεί τις δυνάμεις του «Ναι» κατά το δημοψήφισμα του καλοκαιριού. Της οικογενειοκρατίας, παρόλο που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να αποτινάξει αυτό το στίγμα κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Των ακροδεξιών στηριγμάτων που βοήθησαν στην εκλογή του (π.χ. Άδωνις, Βορίδης) και φιλοβασιλικών (Τζιτζικώστας).
Τη στιγμή που ο Μητσοτάκης ετοιμάζεται να μοιράσει θέσεις σε όσους τον στήριξαν, τα κυβερνητικά στελέχη ήδη του θέτουν το ερώτημα αν θα διαχωριστεί από αυτές τις δυνάμεις, προκειμένου να τον εκθέσουν σε ένα κοινό φιλελεύθερων απόψεων, π.χ. στα ατομικά δικαιώματα.
Κατά τα λοιπά, αναμένουν με μεγάλο ενδιαφέρον την τοποθέτησή του για το ασφαλιστικό, καθώς θεωρούν ότι εκεί θα δυσκολευτεί να κρύψει τις απόψεις του. Ακόμη περιμένουν να δουν πώς θα τοποθετηθεί στην κρίση του προσφυγικού και του μεταναστευτικού. Από εκεί και πέρα πιστεύουν πως ουσιαστικά η Ν.Δ. θα αρχίσει να βρίσκει έναν ρυθμό μετά το συνέδριο, το οποίο όμως ήδη αναβλήθηκε, άρα η κυβέρνηση κερδίζει ακόμη περισσότερο χρόνο. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον...
Via
Tags
Slider