Επισημαίνει
ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Η είδηση της
διμερούς συνάντησης Μπαράκ Ομπάμα και Άνγκελα Μέρκελ κατά την Σύνοδο Κορυφής
της Ομάδας των Επτά (G7) στη Βαυαρία σε ό, τι αφορά στο ελληνικό ζήτημα, είναι
η συμφωνία για χαλάρωση του «conditionality», δηλαδή των όρων προσαρμογής /συμμόρφωσης
που επιβάλουν οι ευρωπαίοι εταίροι-πιστωτές και το ΔΝΤ, μέσω των παραγόντων της
τρόικας στις ελληνικές κυβερνήσεις της κρίσης. Αυτό θεωρείται
πλέον βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του κρίσιμου ελληνικού ζητήματος
και ως προς αυτό απαιτείται η ανάπτυξη μιας νέας μεθοδολογίας που θα επιτρέψει
η προσαρμογή να έχει ουσιαστικό λειτουργικό και όχι εικονικό/αριθμητικό χαρακτήρα,
με.......
την παροχή επιπλέον χρόνου στην κυβέρνηση Τσίπρα, ώστε αυτή να καλλιεργήσει
και να νομιμοποιήσει πολιτικώς στο εσωτερικό ένα πρόγραμμα με την μορφή Εθνικού
Σχεδίου Αναδιοργάνωσης.
Με αυτή την έννοια
η κ. Μέρκελ δέχεται πως η «ελληνική πρόταση των 47 σελίδων» της κυβέρνησης
Τσίπρα θα μπορούσε να αποτελέσει πράγματι τη νέα βάση των διαπραγματεύσεων για
μια «λύση διαδοχικών σταδίων».
Κορυφαίος σύμβουλος
του Μπαράκ Ομπάμα μου εξήγησε πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν πρόκειται να εμπλακεί
προσωπικά στην υπόθεση των ελληνικών μακροοικονομικών και ούτε αμέσως στο
ζήτημα της τρέχουσας διαπραγμάτευσης του ελληνικού ζητήματος - αυτό θα
παραμείνει στο επίπεδο που ορίζει η γερμανική ηγεσία και στην διευθυντική της ευθύνη
με την αρμοδιότητα στους λεγόμενους Θεσμούς - αλλά ζητά την διαβεβαίωση πως η εξέλιξη
αυτής της διαδικασίας δεν πρόκειται να οδηγήσει σε πολιτική σύγκρουση με την έννοια
του «political conflict» ούτε στο πλαίσιο της ΕΕ, ούτε στο εσωτερικό με
αποσταθεροποίηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Αυτή την
διαβεβαίωση είναι έτοιμη να (του) παράσχει η κυρία Μέρκελ, αποστασιοποιούμενη
από την πολιτική αφήγηση του κ. Σόιμπλε. Σε αυτό λοιπόν που καταλήγουν Μπαράκ
Ομπάμα και Άνγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με την δική μου γνώση από αμερικανικές και
γερμανικές «πηγές» που μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί κάτι παραπάνω από αξιόπιστες,
είναι πως το αυστηρό «conditionality» που χαρακτήριζε τα μέχρι σήμερα «μνημόνια»
και την σχέση των ελληνικών αρχών με τους ευρωπαϊκούς οικονομικούς κυρίως Θεσμούς
καθώς και με το ΔΝΤ, θα μεταβληθεί, λαμβάνοντας μια σαφώς χαλαρότερη μορφή,
χωρίς επιμονή σε αριθμητικού χαρακτήρα «ισοδύναμα μέτρα», στο κοινωνικό πεδίο όπου
αναπτύσσεται κυριαρχικά η ελληνική νομοθετική παρέμβαση.
Ο ελληνικός
λαός δεν πρέπει να αισθάνεται πως το conditionality, το οποίο αποτελεί την
μεθοδολογία της ασκούμενης πολιτικής των Θεσμών και του ΔΝΤ, είναι μια τιμωρητική
διαδικασία προς αυτόν», φέρεται να λέει στην Μέρκελ ο Ομπάμα και ζητά «appeasement»/κατευνασμό
από αύριο κιόλας και αποκλιμάκωση της έντασης με πρωτοβουλία της γερμανικής
πλευράς. Η κ. Μέρκελ φαίνεται έτοιμη να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση
επιχειρώντας να ισορροπήσει μεταξύ των ΗΠΑ και του συντηρητικού δικού της,
εσωτερικού μετώπου.
Τώρα χρόνο
εκτός από την κυβέρνηση Τσίπρα χρειάζεται και η Συγκυβέρνηση στην Γερμανία. Και
ο χρόνος, αναγνώστη μου, κατασκευάζεται με πολιτικά και όχι αμιγώς οικονομικά
μέσα. Η κατασκευή χρόνου για την νέα αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος με «χαλαρή
conditionality» ξεκινά από αύριο.
Σημείωσε,
για να μην υπάρξει παρεξήγηση, πως σε αυτό το σημείωμα μεταφέρω είδηση και δεν
κάνω εκτίμηση ή οποιαδήποτε μορφή σχολιαστικής ή αναλυτικής παρέμβασης.
Via
ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος
Η είδηση της
διμερούς συνάντησης Μπαράκ Ομπάμα και Άνγκελα Μέρκελ κατά την Σύνοδο Κορυφής
της Ομάδας των Επτά (G7) στη Βαυαρία σε ό, τι αφορά στο ελληνικό ζήτημα, είναι
η συμφωνία για χαλάρωση του «conditionality», δηλαδή των όρων προσαρμογής /συμμόρφωσης
που επιβάλουν οι ευρωπαίοι εταίροι-πιστωτές και το ΔΝΤ, μέσω των παραγόντων της
τρόικας στις ελληνικές κυβερνήσεις της κρίσης. Αυτό θεωρείται
πλέον βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση του κρίσιμου ελληνικού ζητήματος
και ως προς αυτό απαιτείται η ανάπτυξη μιας νέας μεθοδολογίας που θα επιτρέψει
η προσαρμογή να έχει ουσιαστικό λειτουργικό και όχι εικονικό/αριθμητικό χαρακτήρα,
με.......
την παροχή επιπλέον χρόνου στην κυβέρνηση Τσίπρα, ώστε αυτή να καλλιεργήσει
και να νομιμοποιήσει πολιτικώς στο εσωτερικό ένα πρόγραμμα με την μορφή Εθνικού
Σχεδίου Αναδιοργάνωσης.
Με αυτή την έννοια
η κ. Μέρκελ δέχεται πως η «ελληνική πρόταση των 47 σελίδων» της κυβέρνησης
Τσίπρα θα μπορούσε να αποτελέσει πράγματι τη νέα βάση των διαπραγματεύσεων για
μια «λύση διαδοχικών σταδίων».
Κορυφαίος σύμβουλος
του Μπαράκ Ομπάμα μου εξήγησε πως ο πρόεδρος των ΗΠΑ δεν πρόκειται να εμπλακεί
προσωπικά στην υπόθεση των ελληνικών μακροοικονομικών και ούτε αμέσως στο
ζήτημα της τρέχουσας διαπραγμάτευσης του ελληνικού ζητήματος - αυτό θα
παραμείνει στο επίπεδο που ορίζει η γερμανική ηγεσία και στην διευθυντική της ευθύνη
με την αρμοδιότητα στους λεγόμενους Θεσμούς - αλλά ζητά την διαβεβαίωση πως η εξέλιξη
αυτής της διαδικασίας δεν πρόκειται να οδηγήσει σε πολιτική σύγκρουση με την έννοια
του «political conflict» ούτε στο πλαίσιο της ΕΕ, ούτε στο εσωτερικό με
αποσταθεροποίηση της ελληνικής κυβέρνησης.
Αυτή την
διαβεβαίωση είναι έτοιμη να (του) παράσχει η κυρία Μέρκελ, αποστασιοποιούμενη
από την πολιτική αφήγηση του κ. Σόιμπλε. Σε αυτό λοιπόν που καταλήγουν Μπαράκ
Ομπάμα και Άνγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με την δική μου γνώση από αμερικανικές και
γερμανικές «πηγές» που μέχρι σήμερα έχουν αποδειχθεί κάτι παραπάνω από αξιόπιστες,
είναι πως το αυστηρό «conditionality» που χαρακτήριζε τα μέχρι σήμερα «μνημόνια»
και την σχέση των ελληνικών αρχών με τους ευρωπαϊκούς οικονομικούς κυρίως Θεσμούς
καθώς και με το ΔΝΤ, θα μεταβληθεί, λαμβάνοντας μια σαφώς χαλαρότερη μορφή,
χωρίς επιμονή σε αριθμητικού χαρακτήρα «ισοδύναμα μέτρα», στο κοινωνικό πεδίο όπου
αναπτύσσεται κυριαρχικά η ελληνική νομοθετική παρέμβαση.
Ο ελληνικός
λαός δεν πρέπει να αισθάνεται πως το conditionality, το οποίο αποτελεί την
μεθοδολογία της ασκούμενης πολιτικής των Θεσμών και του ΔΝΤ, είναι μια τιμωρητική
διαδικασία προς αυτόν», φέρεται να λέει στην Μέρκελ ο Ομπάμα και ζητά «appeasement»/κατευνασμό
από αύριο κιόλας και αποκλιμάκωση της έντασης με πρωτοβουλία της γερμανικής
πλευράς. Η κ. Μέρκελ φαίνεται έτοιμη να κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση
επιχειρώντας να ισορροπήσει μεταξύ των ΗΠΑ και του συντηρητικού δικού της,
εσωτερικού μετώπου.
Τώρα χρόνο
εκτός από την κυβέρνηση Τσίπρα χρειάζεται και η Συγκυβέρνηση στην Γερμανία. Και
ο χρόνος, αναγνώστη μου, κατασκευάζεται με πολιτικά και όχι αμιγώς οικονομικά
μέσα. Η κατασκευή χρόνου για την νέα αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος με «χαλαρή
conditionality» ξεκινά από αύριο.
Σημείωσε,
για να μην υπάρξει παρεξήγηση, πως σε αυτό το σημείωμα μεταφέρω είδηση και δεν
κάνω εκτίμηση ή οποιαδήποτε μορφή σχολιαστικής ή αναλυτικής παρέμβασης.
Via
Tags
Slider