Τους μαθητές τους τρώει το στρες κι η αγωνία...
Ok parents, δίνει το παιδί σας πανελλήνιες και νιώθετε ότι είστε πάλι 18 και δίνετε κι εσείς μαζί εξετάσεις? Μήπως σας έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του πάλαι ποτέ αθάνατου άσματος: Τους μαθητές τους τρώει το στρες κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές, τους μαθητές τους τρώει το στρες, κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες, Άλγεβρες, Γραμματικές…..???? ΚΑΚΩΣ!!!!! Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε πριν αλλά και μετά τις εξετάσεις του παιδιού. Πριν τις εξετάσεις: 1. Ενθαρρύνετε τα παιδιά να πιστέψουν στον εαυτό τους. Αν δεν το κάνετε εσείς που είστε το πιο κοντά του πρόσωπο, πως θα μπορέσει να το κάνει το ίδιο το παιδί? 2. Εξηγήστε στο παιδί σας ότι η επιτυχία στις εξετάσεις μπορεί να του ανοίξει κάποιες πόρτες ευκαιριών, αλλά ενδεχόμενη χαμηλή επίδοση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν αξίζει. 3. Αποφεύγετε να συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα παιδιά, καθώς αυτό μειώνει την αυτοεκτίμησή τους. 4. Να είστε φυσιολογικοί στην συμπεριφορά σας με το παιδί σας όπως όλες τιτ υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, αλλά αν αισθάνεστε ότι το παιδί σας δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένο για τις εξετάσεις, η άσκηση περαιτέρω πίεσης θα είναι εις βάρος του και εις βάρος σας. Μετά τις εξετάσεις: 1. Προετοιμάστε το παιδί σας ότι μπορεί να αρχίσει ο καθένας (και όταν λέμε καθένας εννοούμε όντως καθένας-από τους συγγενείς στο χωριό μέχρι και τον ψιλικατζή) να ρωτάει την κλασσικότερη ερώτηση ever: Πως έγραψες???? Και πως ΔΕΝ είναι από κανέναν νόμο υποχρεωμένο αν δεν νιώθει άνετα να απαντάει και να εξηγεί σε όλους αν η άσκηση της χημείας ήταν από τα sos ή τα αντί-sos. 2. Πρέπει να συνεχίσετε να παρέχετε στήριξη και να πιστεύετε στο παιδί σας ακόμη και όταν είστε απογοητευμένοι με τα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για ένα παιδί που έχει «αποτύχει» στις πανελλήνιες να νιώθει όντως αποτυχημένο (γιατί δεν είναι). Αρνητικές καταστάσεις που προέρχονται είτε από εκπαιδευτικούς είτε γονείς θα μπορούσαν να καταστρέψουν κάθε ελπίδα ότι το παιδί μπορεί να έχει επιτυχία σε μελλοντικές εξετάσεις. 3. Οι γονείς πρέπει να είναι ρεαλιστές σχετικά με τις προσδοκίες τους ως προς το παιδί, οι οποίες πρέπει να βασίζονται στην παρελθοντική και την παρούσα απόδοση του παιδιού. Και η σημαντικότερη συμβουλή είναι ότι δεν πρέπει να φορτώνουμε στα παιδιά δικές μας επιθυμίες και απωθημένα,
αλλά να καθόμαστε με απόλυτο σεβασμό προς το παιδί να σκεφτούμε το μέλλον του, να του παρουσιάζουμε με σαφήνεια τις επιλογές του και να το αφήσουμε να επιλέξει αυτό που θέλει και αυτό που μπορεί. Ας του δείξουμε λοιπόν λίγο εμπιστοσύνη, σίγουρα θα του βγει σε καλό. Και κυρίως να είμαστε πάντα εκεί και στις επιτυχίες και στις «αποτυχίες» του. Η οικοδόμηση της αυτοεκτίμησης ενός παιδιού δεν σταματά με το πέρας των εξετάσεων.
Via
Ok parents, δίνει το παιδί σας πανελλήνιες και νιώθετε ότι είστε πάλι 18 και δίνετε κι εσείς μαζί εξετάσεις? Μήπως σας έρχονται στο μυαλό οι στίχοι του πάλαι ποτέ αθάνατου άσματος: Τους μαθητές τους τρώει το στρες κι η αγωνία αν θα μπούνε στις ανώτατες σχολές, τους μαθητές τους τρώει το στρες, κι όλοι θέλουν να ξεφύγουν από Φυσικοχημείες, Άλγεβρες, Γραμματικές…..???? ΚΑΚΩΣ!!!!! Ας δούμε λοιπόν τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνετε πριν αλλά και μετά τις εξετάσεις του παιδιού. Πριν τις εξετάσεις: 1. Ενθαρρύνετε τα παιδιά να πιστέψουν στον εαυτό τους. Αν δεν το κάνετε εσείς που είστε το πιο κοντά του πρόσωπο, πως θα μπορέσει να το κάνει το ίδιο το παιδί? 2. Εξηγήστε στο παιδί σας ότι η επιτυχία στις εξετάσεις μπορεί να του ανοίξει κάποιες πόρτες ευκαιριών, αλλά ενδεχόμενη χαμηλή επίδοση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν αξίζει. 3. Αποφεύγετε να συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα παιδιά, καθώς αυτό μειώνει την αυτοεκτίμησή τους. 4. Να είστε φυσιολογικοί στην συμπεριφορά σας με το παιδί σας όπως όλες τιτ υπόλοιπες ημέρες του χρόνου, αλλά αν αισθάνεστε ότι το παιδί σας δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένο για τις εξετάσεις, η άσκηση περαιτέρω πίεσης θα είναι εις βάρος του και εις βάρος σας. Μετά τις εξετάσεις: 1. Προετοιμάστε το παιδί σας ότι μπορεί να αρχίσει ο καθένας (και όταν λέμε καθένας εννοούμε όντως καθένας-από τους συγγενείς στο χωριό μέχρι και τον ψιλικατζή) να ρωτάει την κλασσικότερη ερώτηση ever: Πως έγραψες???? Και πως ΔΕΝ είναι από κανέναν νόμο υποχρεωμένο αν δεν νιώθει άνετα να απαντάει και να εξηγεί σε όλους αν η άσκηση της χημείας ήταν από τα sos ή τα αντί-sos. 2. Πρέπει να συνεχίσετε να παρέχετε στήριξη και να πιστεύετε στο παιδί σας ακόμη και όταν είστε απογοητευμένοι με τα αποτελέσματα. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για ένα παιδί που έχει «αποτύχει» στις πανελλήνιες να νιώθει όντως αποτυχημένο (γιατί δεν είναι). Αρνητικές καταστάσεις που προέρχονται είτε από εκπαιδευτικούς είτε γονείς θα μπορούσαν να καταστρέψουν κάθε ελπίδα ότι το παιδί μπορεί να έχει επιτυχία σε μελλοντικές εξετάσεις. 3. Οι γονείς πρέπει να είναι ρεαλιστές σχετικά με τις προσδοκίες τους ως προς το παιδί, οι οποίες πρέπει να βασίζονται στην παρελθοντική και την παρούσα απόδοση του παιδιού. Και η σημαντικότερη συμβουλή είναι ότι δεν πρέπει να φορτώνουμε στα παιδιά δικές μας επιθυμίες και απωθημένα,
αλλά να καθόμαστε με απόλυτο σεβασμό προς το παιδί να σκεφτούμε το μέλλον του, να του παρουσιάζουμε με σαφήνεια τις επιλογές του και να το αφήσουμε να επιλέξει αυτό που θέλει και αυτό που μπορεί. Ας του δείξουμε λοιπόν λίγο εμπιστοσύνη, σίγουρα θα του βγει σε καλό. Και κυρίως να είμαστε πάντα εκεί και στις επιτυχίες και στις «αποτυχίες» του. Η οικοδόμηση της αυτοεκτίμησης ενός παιδιού δεν σταματά με το πέρας των εξετάσεων.
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ