μια προσπάθεια του ανθρώπου να αμφισβητήσει τη δύναμη του θεού
Ο Ιουδαϊσμός άρχισε μια νέα εποχή, την εποχή του μονοθεϊσμού. Ο Θεός αυτής της θρησκείας κατακρίνει τη μαγεία γιατί είναι μια προσπάθεια του ανθρώπου να αμφισβητήσει τη δύναμη του θεού.
Η βιβλική εξήγηση είναι ότι με τη μαγεία, ο άνθρωπος παραβιάζει την τάξη στο σύμπαν που δημιούργησε ο Θεός. Ακόμα και η ύπαρξη του Σατανά(του κακού) οφείλετε επειδή το επιτρέπει ο Θεός…. Στη Παλαιά Διαθήκη λέει ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να αφεθεί καμία μάγισσα ζωντανή…(ΕΞΟΔΟΣ|22.18), και αναφέρεται ως κακό, η ύπαρξη γητευτών, μάγων, νεκρομαντών. Ο ιστορικός Σολωμόντας ήταν ο γιος του βασιλιά Δαυίδ και της Βηθεσδά, και κυβέρνησε το Ισραήλ το 14ο αιώνα πΧ. Υπήρχε μια φήμη που έλεγε πως ήταν σοφός και πανίσχυρος μάγος και είχε υπό τον έλεγχο του δαίμονες. Το ψευδεπίγραφο “Διαθήκη του Σολωμόντα”, το οποίο γράφτηκε τον 1οαι. πΧ, μας πληροφορεί για το χτίσιμο του τεράστιου Ναού του με τη βοήθεια δαιμόνων.
Ο ιστορικός Φλάβιος Ιωσήφ, τον 1ο αι. μΧ γράφει για τη δύναμη του Σολωμόντα να εξορκίζει τους δαίμονες με το δαχτυλίδι του, μάλιστα υποστηρίζει πως ήταν μάρτυρας σε μια επίδειξη του δαχτυλιδιού από κάποιον στην βασιλική αυλή του αυτοκράτορα Βεσπασιανού για τον εξορκισμό ενός δαιμονίου. Ένα αγνωστικιστικό κείμενο, περιγράφει τη δημιουργία 49 δαιμόνων, τα οποία βρίσκονται στο βιβλίο του Σολωμόντα.
Ο γερμανός συγγραφέας Κiesewetter υποστηρίζει πως Λεμεγέθον(ή αλλιώς Σολομωνική) είναι το όνομα κάποιου μάγου γνωστικιστικής σέκτας αλλά δεν υπάρχει κάποια απόδειξη για την ύπαρξη αυτού του μάγου. Πολλά από τα περιεχόμενα των έργων του Σολωμόντα πέρασαν στην Αραβία στις γνωστές “1000 και 1 νύχτες”, όπου ο Σολωμόντας έγινε ο Σουλεϊμάν και οι δαίμονες αντικαταστάθηκαν από τα τζίνι. Στο βρετανικό μουσείο υπάρχουν διάφορες εκδόσεις του Λεμεγέθον. Οι πιο πολλές συμπίπτουν, εκτός από τη διαφορά ότι κάποιες έχουν 4 μέρη ενώ άλλες 5.Το πρώτο μέρος ονομάζεται Γητεία (goetia). Τα πνεύματα της Goetia εκδόθηκαν για πρώτη φορά από έναν μαθητή του Κορνηλίου Αγρίππα στο βιβλίο Pseudomonarchia Doemonum το 1577.
Μεταφραστηκε στα αγγλικά από τον Reginald Scott στο Discoverie of Witchcraft το 1584. Το δεύτερο μέρος ονομάζεται Θεουργία-Γητεία και είναι ταυτόσημο με το Sganographia του Τριθέμιου. Τα επόμενα τρία μέρη του Λεμεγέθον ονομάζονται Ars Paulina, Ars Armadel και Ars Notaria. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί… ένα βιβλίο, το οποίο περιέχει διάφορα μέρη του Λεμεγέθον, καθώς και διάφορα, κυριολεκτικά, γελοία γιατροσόφια. ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΟΝΤΑ Το «Κλειδί του Σολομώντα» είναι σίγουρα το πιο ξακουστό μαγικό κείμενο από όλα αυτά που θέλει η παράδοση σαν έργα του θρυλικού βασιλιά. Είναι η περίφημη και φοβερή « Σολομωνική» χειρόγραφα της οποίας βρίσκονται στα πιο μεγάλα μουσεία και βιβλιοθήκες της Ευρώπης καθώς επίσης και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν χειρόγραφα σε διάφορες μορφές και παραλλαγές της καθώς επίσης και σε διάφορες γλώσσες: Λατινική, αγγλική, γαλλική, γερμανική. Ωστόσο το υποτιθέμενο πρωτότυπο χειρόγραφο, το οποίο θα πρέπει να ήταν γραμμένο στα εβραικά, δεν βρέθηκε ποτέ. Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές μεταφράσεις του έργου- κυρίως μεταφράσεις του Μεσαίωνα- αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι το «Κλειδί» θεωρούνταν ανέκαθεν σαν η κορυφή των Μαγικών Τυπικών. Ένα βιβλίο στο οποίο « περιέχεται όλη η επιστήμη της Μαγικής Τέχνης» Και καθώς στους περισσότερους σχεδόν από τους προηγούμενους αιώνες η κυκλοφορία και η διάδωση τέτοιων έργων ήταν αυστηρά απαγορευμένη, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς το λόγο της αντιγραφής των χειρογράφων που περνούσαν κρυφά από το ένα χέρι στο άλλο. Ωστόσο στην μαγεία βέβαια επικρατεί κάτι σαν κανόνας που επιβάλει σε κάθε μάγο που αντιγράφει ένα μαγικό έργο να προσθέτει σε αυτό και την προσωπική του σφραγίδα. Να κάνει κάποιες διορθώσεις δηλαδή με προσθήκες στο κείμενο εισάγοντας δικές του καθαρά ιδέες και μεθόδους πράγμα που δικαιολογεί τις διάφορες παραλλαγές και γενικά όλη αυτή την ανακατωσούρα που υπάρχει πάντοτε στα μαγικά κείμενα. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο και το Κλειδί του Σολομώντα βρίσκεται και σε αρκετές αποδόσεις οι οποίες φτάνουν να μην έχουν ουδένα κοινό με το καθεαυτό υλικό του εκτός από τον τίτλο. Το πραγματικό έργο ίσως και να παρέμενε για πάντα ανέκδοτο αν δεν υπήρχε ένας ιδιόρυθμος Σκωτσέζος,ο Μάθερ. Αυτός ήταν που το 1888 παρουσίασε για πρώτη φορά μια έκδοση βασισμένη σε πρωτότυπο χειρόγραφο του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου. Το βιβλίο ανατυπώθηκε μόλις το 1909 και έκτοτε παρέμεινε εκτός εμπορίου για πάνω από εξήντα χρόνια έως ότου έρθει πάλι στο φως με μια καινούργια ανατύπωση το 1972. Το Κλειδί του Σολομώντα είναι το πιο φημισμένο- η δυσφημισμένο- από όλα τα υπόλοιπα μαγικά εγχειρίδια Πολλά άλλα βιβλία , επηρεασμένα από ιουδαικούς, χριστιανικούς, και μωαμεθανικούς θρύλους, θέλουν τον Σολομώντα σαν μάγο που απέκτησε μεγάλη δύναμη επειδή χρησιμοποίησε λεγεώνες κακών πνευμάτων για να χτίσει τον ναό της Νέας Ιερουσαλήμ αναγκάζοντας τα να υπακούσουν με το μαγικό δαχτυλίδι του. Επίσης λέγεται ότι είχε επίσης στην κατοχή του και ένα μαγικό χαλί και το Κλειδί δίνει οδηγίες για την κατασκευή ενός τέτοιου χαλιού. Ο θρύλος ότι ένας άγγελος έφερε στον Σολομώντα το μαγικό δαχτυλίδι δίνει την δικαιολογία ότι ο μάγος αντλεί την δύναμη του τελικά από τον Θεό κι έτσι εξηγείται η σταθερή επιμονή του «Κλειδιού» κι άλλων παρομοίων σε προσευχές και ικεσίες στον Παντοδύναμο για βοήθεια ακόμα και σε εργασίες όπως « το ρίξιμο καταστροφής και θανάτου, μίσους, και διχόνοιας ή η «προετοιμασία σκόνης που φέρνει τρέλα» Ότι η θεία ενέργεια δηλαδή μπορεί να προέλθει από προσευχές και επικλήσεις και από χρήση των «ονομάτων δύναμης» τα οποία αστράφτουν και βροντούν μέσα στο Κλειδί. Τα πιο ισχυρά από αυτά είναι ονόματα ή επίθετα του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. Το σημαντικότερο σημείο του έργου είναι ο υπαινιγμός που γίνεται σχετικά με κάποιο ανώτερο Μαγικό στόχο που μπορεί να επιτευχθεί από εκείνον που θα προχωρήσει ακολουθώντας τις οδηγίες μέσα στην Μαγική Επιστήμη. Δύο φορές τουλάχιστον μέσα στη πορεία του έργου γίνεται ένας τέτοιος υπαινιγμός: «Να λατρεύεις και να σέβεσαι τα Πολύ Άγια Ονόματα του Θεού που περιέχονται σε αυτά τα εμβλήματα γιατί διαφορετικά ποτέ δεν θα αξιωθείς να φτάσεις στο τέλος κάποιας εργασίας ούτε να εκπληρώσες το Μυστήριο των Μυστηρίων.» Άρα πρόκειται λοιπόν για ένα Μυστικό κρυμμένο μέσα στις σελίδες του «Κλειδιού» ο πυρήνας δηλαδή και συγχρόνως το ανώτατο επίτευγμα όλης της Μαγικής διαδικασίας Εικονικά είναι το φως που λάμπει μυστικά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και στην άβυσσο. Στην συνέχεια του κειμένου ικετεύεται ο Θεός να δείξει κατανόηση κι έτσι ο Σολομώντας δέχεται από τον άγγελο μαζί με την βοήθεια που του ζητά και την εξής απάντηση: Μου υπόσχεσαι ότι τόσο μεγάλη σοφία δεν θα την δώσεις σε καμιά ζωντανή ύπαρξη και ότι θα την αποκαλύψεις μόνο σε εκείνον που ξέρει ότι πρέπει να την κρατήσει για τον εαυτό του αλλοιώς τα μυστικά θα βεβηλωθούν και κανένα αποτέλεσμα δεν θα υπάρχει;»
Τον 1ο αι. μ. Χ. ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ένα ββλίο που αποδίδεται στον Σολομώντα και που περιέχει επικλήσεις πνευμάτων. Επίσης η Διαθήκη του Σολομώντα, έργο ξεχωριστό από το Κλειδί, που χρονολογείται από τους πρώτους αιώνες μ.Χ. , περιγράφει πως ο Θεός του έστειλε με ένα άγγελο, το μαγικό δαχτυλίδι το οποίο του έδωσε δύναμη πάνω στους δαίμονες και αναφέρει τα ονόματα αυτών και τις λειτουργίες τους. Το κλειδί του Σολομώντα,εκτός από ένα περικομμένο και ημιτελές αντίτυπο που κυκλοφόρησε στην Γαλλία τον δέκατο έβδομο αιώνα, δεν τυπώθηκε ποτέ αλλά επί αιώνες παρέμενε σε μορφή χειρογράφων απρόσιτων σε όλους εκτός από λίγους τυχερούς μελετητές στους οποίους ήταν ανοιχτά τα άδυτα των μεγάλων βιβλιοθηκών. Κεφαλή και θεμέλιο της Καββαλιστικής Μαγείας και πηγή μεγάλου μέρους της Τελετουργικής Μαγείας του Μεσαίωνα, το «Κλειδί» πάντοτε εκτιμούνταν από τους συγγραφείς του απόκρυφου σαν «εργασία υψηλού επιπέδου..»
Via
Ο Ιουδαϊσμός άρχισε μια νέα εποχή, την εποχή του μονοθεϊσμού. Ο Θεός αυτής της θρησκείας κατακρίνει τη μαγεία γιατί είναι μια προσπάθεια του ανθρώπου να αμφισβητήσει τη δύναμη του θεού.
Η βιβλική εξήγηση είναι ότι με τη μαγεία, ο άνθρωπος παραβιάζει την τάξη στο σύμπαν που δημιούργησε ο Θεός. Ακόμα και η ύπαρξη του Σατανά(του κακού) οφείλετε επειδή το επιτρέπει ο Θεός…. Στη Παλαιά Διαθήκη λέει ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να αφεθεί καμία μάγισσα ζωντανή…(ΕΞΟΔΟΣ|22.18), και αναφέρεται ως κακό, η ύπαρξη γητευτών, μάγων, νεκρομαντών. Ο ιστορικός Σολωμόντας ήταν ο γιος του βασιλιά Δαυίδ και της Βηθεσδά, και κυβέρνησε το Ισραήλ το 14ο αιώνα πΧ. Υπήρχε μια φήμη που έλεγε πως ήταν σοφός και πανίσχυρος μάγος και είχε υπό τον έλεγχο του δαίμονες. Το ψευδεπίγραφο “Διαθήκη του Σολωμόντα”, το οποίο γράφτηκε τον 1οαι. πΧ, μας πληροφορεί για το χτίσιμο του τεράστιου Ναού του με τη βοήθεια δαιμόνων.
Ο ιστορικός Φλάβιος Ιωσήφ, τον 1ο αι. μΧ γράφει για τη δύναμη του Σολωμόντα να εξορκίζει τους δαίμονες με το δαχτυλίδι του, μάλιστα υποστηρίζει πως ήταν μάρτυρας σε μια επίδειξη του δαχτυλιδιού από κάποιον στην βασιλική αυλή του αυτοκράτορα Βεσπασιανού για τον εξορκισμό ενός δαιμονίου. Ένα αγνωστικιστικό κείμενο, περιγράφει τη δημιουργία 49 δαιμόνων, τα οποία βρίσκονται στο βιβλίο του Σολωμόντα.
Ο γερμανός συγγραφέας Κiesewetter υποστηρίζει πως Λεμεγέθον(ή αλλιώς Σολομωνική) είναι το όνομα κάποιου μάγου γνωστικιστικής σέκτας αλλά δεν υπάρχει κάποια απόδειξη για την ύπαρξη αυτού του μάγου. Πολλά από τα περιεχόμενα των έργων του Σολωμόντα πέρασαν στην Αραβία στις γνωστές “1000 και 1 νύχτες”, όπου ο Σολωμόντας έγινε ο Σουλεϊμάν και οι δαίμονες αντικαταστάθηκαν από τα τζίνι. Στο βρετανικό μουσείο υπάρχουν διάφορες εκδόσεις του Λεμεγέθον. Οι πιο πολλές συμπίπτουν, εκτός από τη διαφορά ότι κάποιες έχουν 4 μέρη ενώ άλλες 5.Το πρώτο μέρος ονομάζεται Γητεία (goetia). Τα πνεύματα της Goetia εκδόθηκαν για πρώτη φορά από έναν μαθητή του Κορνηλίου Αγρίππα στο βιβλίο Pseudomonarchia Doemonum το 1577.
Μεταφραστηκε στα αγγλικά από τον Reginald Scott στο Discoverie of Witchcraft το 1584. Το δεύτερο μέρος ονομάζεται Θεουργία-Γητεία και είναι ταυτόσημο με το Sganographia του Τριθέμιου. Τα επόμενα τρία μέρη του Λεμεγέθον ονομάζονται Ars Paulina, Ars Armadel και Ars Notaria. Στην Ελλάδα κυκλοφορεί… ένα βιβλίο, το οποίο περιέχει διάφορα μέρη του Λεμεγέθον, καθώς και διάφορα, κυριολεκτικά, γελοία γιατροσόφια. ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΟΥ ΣΟΛΩΜΟΝΤΑ Το «Κλειδί του Σολομώντα» είναι σίγουρα το πιο ξακουστό μαγικό κείμενο από όλα αυτά που θέλει η παράδοση σαν έργα του θρυλικού βασιλιά. Είναι η περίφημη και φοβερή « Σολομωνική» χειρόγραφα της οποίας βρίσκονται στα πιο μεγάλα μουσεία και βιβλιοθήκες της Ευρώπης καθώς επίσης και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπάρχουν χειρόγραφα σε διάφορες μορφές και παραλλαγές της καθώς επίσης και σε διάφορες γλώσσες: Λατινική, αγγλική, γαλλική, γερμανική. Ωστόσο το υποτιθέμενο πρωτότυπο χειρόγραφο, το οποίο θα πρέπει να ήταν γραμμένο στα εβραικά, δεν βρέθηκε ποτέ. Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες πολλές μεταφράσεις του έργου- κυρίως μεταφράσεις του Μεσαίωνα- αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι το «Κλειδί» θεωρούνταν ανέκαθεν σαν η κορυφή των Μαγικών Τυπικών. Ένα βιβλίο στο οποίο « περιέχεται όλη η επιστήμη της Μαγικής Τέχνης» Και καθώς στους περισσότερους σχεδόν από τους προηγούμενους αιώνες η κυκλοφορία και η διάδωση τέτοιων έργων ήταν αυστηρά απαγορευμένη, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς το λόγο της αντιγραφής των χειρογράφων που περνούσαν κρυφά από το ένα χέρι στο άλλο. Ωστόσο στην μαγεία βέβαια επικρατεί κάτι σαν κανόνας που επιβάλει σε κάθε μάγο που αντιγράφει ένα μαγικό έργο να προσθέτει σε αυτό και την προσωπική του σφραγίδα. Να κάνει κάποιες διορθώσεις δηλαδή με προσθήκες στο κείμενο εισάγοντας δικές του καθαρά ιδέες και μεθόδους πράγμα που δικαιολογεί τις διάφορες παραλλαγές και γενικά όλη αυτή την ανακατωσούρα που υπάρχει πάντοτε στα μαγικά κείμενα. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο και το Κλειδί του Σολομώντα βρίσκεται και σε αρκετές αποδόσεις οι οποίες φτάνουν να μην έχουν ουδένα κοινό με το καθεαυτό υλικό του εκτός από τον τίτλο. Το πραγματικό έργο ίσως και να παρέμενε για πάντα ανέκδοτο αν δεν υπήρχε ένας ιδιόρυθμος Σκωτσέζος,ο Μάθερ. Αυτός ήταν που το 1888 παρουσίασε για πρώτη φορά μια έκδοση βασισμένη σε πρωτότυπο χειρόγραφο του Βρετανικού Μουσείου του Λονδίνου. Το βιβλίο ανατυπώθηκε μόλις το 1909 και έκτοτε παρέμεινε εκτός εμπορίου για πάνω από εξήντα χρόνια έως ότου έρθει πάλι στο φως με μια καινούργια ανατύπωση το 1972. Το Κλειδί του Σολομώντα είναι το πιο φημισμένο- η δυσφημισμένο- από όλα τα υπόλοιπα μαγικά εγχειρίδια Πολλά άλλα βιβλία , επηρεασμένα από ιουδαικούς, χριστιανικούς, και μωαμεθανικούς θρύλους, θέλουν τον Σολομώντα σαν μάγο που απέκτησε μεγάλη δύναμη επειδή χρησιμοποίησε λεγεώνες κακών πνευμάτων για να χτίσει τον ναό της Νέας Ιερουσαλήμ αναγκάζοντας τα να υπακούσουν με το μαγικό δαχτυλίδι του. Επίσης λέγεται ότι είχε επίσης στην κατοχή του και ένα μαγικό χαλί και το Κλειδί δίνει οδηγίες για την κατασκευή ενός τέτοιου χαλιού. Ο θρύλος ότι ένας άγγελος έφερε στον Σολομώντα το μαγικό δαχτυλίδι δίνει την δικαιολογία ότι ο μάγος αντλεί την δύναμη του τελικά από τον Θεό κι έτσι εξηγείται η σταθερή επιμονή του «Κλειδιού» κι άλλων παρομοίων σε προσευχές και ικεσίες στον Παντοδύναμο για βοήθεια ακόμα και σε εργασίες όπως « το ρίξιμο καταστροφής και θανάτου, μίσους, και διχόνοιας ή η «προετοιμασία σκόνης που φέρνει τρέλα» Ότι η θεία ενέργεια δηλαδή μπορεί να προέλθει από προσευχές και επικλήσεις και από χρήση των «ονομάτων δύναμης» τα οποία αστράφτουν και βροντούν μέσα στο Κλειδί. Τα πιο ισχυρά από αυτά είναι ονόματα ή επίθετα του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. Το σημαντικότερο σημείο του έργου είναι ο υπαινιγμός που γίνεται σχετικά με κάποιο ανώτερο Μαγικό στόχο που μπορεί να επιτευχθεί από εκείνον που θα προχωρήσει ακολουθώντας τις οδηγίες μέσα στην Μαγική Επιστήμη. Δύο φορές τουλάχιστον μέσα στη πορεία του έργου γίνεται ένας τέτοιος υπαινιγμός: «Να λατρεύεις και να σέβεσαι τα Πολύ Άγια Ονόματα του Θεού που περιέχονται σε αυτά τα εμβλήματα γιατί διαφορετικά ποτέ δεν θα αξιωθείς να φτάσεις στο τέλος κάποιας εργασίας ούτε να εκπληρώσες το Μυστήριο των Μυστηρίων.» Άρα πρόκειται λοιπόν για ένα Μυστικό κρυμμένο μέσα στις σελίδες του «Κλειδιού» ο πυρήνας δηλαδή και συγχρόνως το ανώτατο επίτευγμα όλης της Μαγικής διαδικασίας Εικονικά είναι το φως που λάμπει μυστικά μέσα στο σκοτάδι της νύχτας και στην άβυσσο. Στην συνέχεια του κειμένου ικετεύεται ο Θεός να δείξει κατανόηση κι έτσι ο Σολομώντας δέχεται από τον άγγελο μαζί με την βοήθεια που του ζητά και την εξής απάντηση: Μου υπόσχεσαι ότι τόσο μεγάλη σοφία δεν θα την δώσεις σε καμιά ζωντανή ύπαρξη και ότι θα την αποκαλύψεις μόνο σε εκείνον που ξέρει ότι πρέπει να την κρατήσει για τον εαυτό του αλλοιώς τα μυστικά θα βεβηλωθούν και κανένα αποτέλεσμα δεν θα υπάρχει;»
Τον 1ο αι. μ. Χ. ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει ένα ββλίο που αποδίδεται στον Σολομώντα και που περιέχει επικλήσεις πνευμάτων. Επίσης η Διαθήκη του Σολομώντα, έργο ξεχωριστό από το Κλειδί, που χρονολογείται από τους πρώτους αιώνες μ.Χ. , περιγράφει πως ο Θεός του έστειλε με ένα άγγελο, το μαγικό δαχτυλίδι το οποίο του έδωσε δύναμη πάνω στους δαίμονες και αναφέρει τα ονόματα αυτών και τις λειτουργίες τους. Το κλειδί του Σολομώντα,εκτός από ένα περικομμένο και ημιτελές αντίτυπο που κυκλοφόρησε στην Γαλλία τον δέκατο έβδομο αιώνα, δεν τυπώθηκε ποτέ αλλά επί αιώνες παρέμενε σε μορφή χειρογράφων απρόσιτων σε όλους εκτός από λίγους τυχερούς μελετητές στους οποίους ήταν ανοιχτά τα άδυτα των μεγάλων βιβλιοθηκών. Κεφαλή και θεμέλιο της Καββαλιστικής Μαγείας και πηγή μεγάλου μέρους της Τελετουργικής Μαγείας του Μεσαίωνα, το «Κλειδί» πάντοτε εκτιμούνταν από τους συγγραφείς του απόκρυφου σαν «εργασία υψηλού επιπέδου..»
Via
Tags
ΕΙΔΗΣΕΙΣ