Η κυριαρχία της Γερμανίας πάνω από την Ευρώπη ξεθωριάζει, γράφει σε άρθρο του το Politico και αυτό επηρεάζει όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά και το Ευρπωαϊκό Λαϊκό κόμμα, με επιπτώσεις στην Ευρώπη.
Όπως αναφέρει το περιοδικό οι Χριστιανοδημοκράτες ηγέτες συγκεντρώνονται στις Βρυξέλλες λίγες ώρες πριν από τις συνόδους κορυφής της ΕΕ για να πάρουν τις αποφάσεις που θα επιβάλλουν στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Κατά την τελευταία σύνοδο κορυφής, όμως, δεν συνέβη κάτι τέτοιο επειδή η κεντροδεξιά - και η ίδια η Γερμανία - έχουν χάσει την επιρροή τους. Και αυτοί είναι οι πέντε λόγοι:
Οι ψηφοφόροι εγκαταλείπουν το Κέντρο
Η τελευταία συνάντηση του ΕΛΚ, πριν από τη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου το Δεκέμβριο, δεν ήταν ακριβώς ένα χάσιμο χρόνου για τους δημοσιογράφους. Υπήρχαν ενδιαφέροντα ζητήματα για τα σχέδια επιστροφής
στη εξουσία του Νικολά Σαρκοζί, τις ανησυχίες των συντηρητικών του Ραχόι στην Ισπανία και υπήρχε και το μεγάλο θέμα του προσφυγικού. Αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν ο βαθμός αποδυνάμωσης των συντηρητικών από μία σειρά αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα. Οι Έλληνες επέλεξαν μια αριστερή εναλλακτική λύση αντί για τον Αντώνη Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία, η Πορτογαλία τιμώρησε τον Κοέλο, ο Φιλανδός πρωθυπουργός υποβιβάστηκε μετά τις εκλογές και ο Πολωνοί απέρριψαν μια συντηρητική συμμαχία.
Αυτές οι εξελίξεις αφήνουν την Μέρκελ ως τη μόνη πρωθυπουργό μεγάλης χώρας στην Ευρώπη, που το κόμμα της ανήκει στην πολιτική οικογένεια του ΕΛΚ. Οι ιδεολογικοί εταίροι της εξαφανίζονται όπως και η υποστήριξη στις πολιτικές της. Νέες συμμαχίες αναπτύσσονται Εάν υποτεθεί ότι ακόμη υπάρχει επιθυμία για κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική, η ηγεσία της καγκελαρίου τίθεται υπό αμφισβήτηση. Στη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου του ΕΛΚ, η Μέρκελ και ο Όρμπαν, πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, εκπροσώπησαν τις δύο διαφορετικές τάσεις για το προσφυγικό. Παρά το γεγονός ότι το ΕΛΚ κατέληξε σε κοινές δηλώσεις για τους πρόσφυγες, Μέρκελ και ο Ορμπάν εξακολουθούν να διατηρούν διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Σε αυτή την κρίση - σε αντίθεση με τις οικονομικές προκλήσεις που έχουν κυριαρχήσει ατζέντα της ΕΕ τα τελευταία χρόνια – οι περιφερειακές συμμαχίες αποδεικνύονται αποφασιστικές. Η εισροή των προσφύγων έχει εδραιώσει την Ομάδα Βίσεγκραντ, τη συνένωση των εθνικών-συντηρητικών της Πολωνίας, της Σλοβακίας Τσεχίας και Ουγγαρίας. Ενώ οι Βρυξέλλες διαθέτουν τα νομικά μέσα για να ανταποκριθούν όταν, για παράδειγμα, μια χώρα μέλος δεν συμμορφωθεί με την οδηγία της ΕΕ για τα απόβλητα, είναι ανίσχυροι απέναντι σε πολιτικές που υπονομεύουν τις θεμελιώδεις πεποιθήσεις της ΕΕ. Όπως συμβαίνει με το όραμα του Όρμπαν και με το πολωνικό κόμμα
του Γιάροσλαβ Καζίνσκι. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η μομφή στις μεταρρυθμίσεις του συνταγματικού δικαστηρίου για τον έλεγχο των ΜΜΕ στην Πολωνία, κινδυνεύει να λάβει ρητορικό χαρακτήρα και ταιριάζει απόλυτα με την τρέχουσα αφήγηση της Βαρσοβίας που αποκαλεί την ΕΕ ως μιας συμμαχία από αριστερά ανθρωπάκια που βρίσκονται κάτω από γερμανική ηγεσία. Ανεξάρτητα ιδρύματα Αν οι συμβατικές κομματικές συμμαχίες σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν περιοριστεί με κόστος για τη Γερμανία, ένα επιπλέον στοιχείο για τον περιορισμό της γερμανικής επιρροής αποτελούν και οι εξελίξεις που δρομολογούν Junker και Schulz για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Ο διακηρυγμένος στόχος του Junker
Γιούνκερ
για μια
«πιο πολιτική »
Επιτροπή «ξεβολεύει» τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία έγραψε στους βουλευτές της χώρας πριν από τα Χριστούγεννα
ότι η Επιτροπή δεν
μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πολιτική
και αμερόληπτη θεματοφύλακας των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Προτεραιότητα του Κοινοβουλίου, υπό την ηγεσία Schulz,
είναι να αναζητήσει υποστήριξη για το πρόγραμμα της Επιτροπής, ακόμη και αν συναντά αντιδράσεις
από τις εθνικές πρωτεύουσες. Χωρίς να χρειαστεί να παρέμβει στις Συνθήκες , η Επιτροπή έχει μετατραπεί σε μια κυβέρνηση που ελέγχεται από ένα Κοινοβούλιο , το οποίο κυριαρχείται από ένα «μεγάλο συνασπισμό» Χριστιανοδημοκρατών
και
Σοσιαλδημοκρατών. Αυτή η ανακήρυξη της « ανεξαρτησίας» των δύο θεσμών
ήταν
καρπός και νομική εμπειρία δύο Γερμανών: του Klaus Welle, γενικού γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος έσπρωξε την ιδέα των “top υποψηφίων” στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές και ο Martin Selmayr, ο τρομερός
επικεφαλής προσωπικού του προέδρου της Commission , Jean – Claude Junker. Ευρωπαϊστές
πιστοί στις Βρυξέλλες Αυτοί
οι Γερμανοί δεν λαμβάνουν τις παραγγελίες τους από το Βερολίνο. Ο Selmayr έχει μπει μάλιστα στο στόχαστρο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν ο Γερμανός τσάρος της οικονομίας τον κατηγόρησε
για παρέμβαση στις ελληνικές διαπραγματεύσεις χρέους.
O Σόιμπλε, ο οποίος ήταν υπό πίεση για να δεχτεί ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα , που θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει το Βερολίνο, είχε δηλώσει ότι ο επικεφαλής προσωπικού του Junker, είχε υπερβεί τις αρμοδιότητές του. Πράγματι, το ευρωπαϊκό ένστικτο του Selmayr ήταν αλάθητο: Τον Δεκέμβριο τα δημοσιευμένα στοιχεία σχετικά με την υποτιθέμενη απότομη πτώση της παράνομης μετανάστευσης προς την Ευρώπη, προφανώς για να δείξουν τη συνεργασία Τουρκίας-ΕΕ κάτω από ένα πρίσμα αλληλεγγύης, ήταν επιεικώς ανακριβή. Οι αριθμοί
που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εξαιρετικά επιλεκτικοί και δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Ωστόσο, το περιστατικό απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι αυτοί οι Γερμανοί
συνεργάζονται όχι με το Βερολίνο, αλλά με τις Βρυξέλλες. Μόνη στην κορυφή Αυτές είναι δύσκολες στιγμές για έναν ηγέτη , που έχει ως βασικό στόχο την επίτευξη συναίνεσης: Η Merkel τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι η κρίση των προσφύγων είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, που απαιτεί ευρωπαϊκή απάντηση, αλλά αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει ισχυρούς εταίρους να τη βοηθήσουν έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της. Ως αδιαμφισβήτητη ανεπίσημη ηγέτης της Ευρώπης – αν δεν λάβουμε υπόψη τις σοβαρές φιλοδοξίες του
Ιταλού πρωθυπουργού,
Matteo Renzi σχετικά με τον τίτλο αυτό – η Merkel πάσχει από έλλειψη σοβαρών συνομιλητών υψηλού επιπέδου: ο François Hollande δεν είναι δημοφιλής, ο Rajoy μπορεί και να χάσει τη
δουλειά του ενώ ο David Cameron έχει τη δική τoυ ατζέντα, όταν πρόκειται για την ΕΕ και τους μετανάστες. Η έλλειψη ηγεσίας είναι πλέον προφανής,από τον αριθμό των άκαρπων συνόδων
κορυφής της ΕΕ για την προσφυγική κρίση, η οποία κλιμακώθηκε κατά το δεύτερο εξάμηνο του περασμένου έτους. Η άνοδος του ισλαμικού κράτους, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η συνέχιση ενός αδιέξοδου πολέμου στη Συρία, οι σεξουαλικές επιθέσεις της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία συνδέονται. Τίποτα δεν μπορεί να χωριστεί σε διαχειρίσιμα ή μη διαχειρίσιμα προβλήματα. Από τη στιγμή λοιπόν που κανένας δεν είναι
ικανός
την βοηθήσει να αντιμετωπίσει έναν ωκεανό κρίσης, η Merkel κινδυνεύει να επωμιστεί την ευθύνη μόνη της. Πηγή: Politico
Via
στη εξουσία του Νικολά Σαρκοζί, τις ανησυχίες των συντηρητικών του Ραχόι στην Ισπανία και υπήρχε και το μεγάλο θέμα του προσφυγικού. Αλλά αυτό που κυριάρχησε ήταν ο βαθμός αποδυνάμωσης των συντηρητικών από μία σειρά αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα. Οι Έλληνες επέλεξαν μια αριστερή εναλλακτική λύση αντί για τον Αντώνη Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία, η Πορτογαλία τιμώρησε τον Κοέλο, ο Φιλανδός πρωθυπουργός υποβιβάστηκε μετά τις εκλογές και ο Πολωνοί απέρριψαν μια συντηρητική συμμαχία.
Αυτές οι εξελίξεις αφήνουν την Μέρκελ ως τη μόνη πρωθυπουργό μεγάλης χώρας στην Ευρώπη, που το κόμμα της ανήκει στην πολιτική οικογένεια του ΕΛΚ. Οι ιδεολογικοί εταίροι της εξαφανίζονται όπως και η υποστήριξη στις πολιτικές της. Νέες συμμαχίες αναπτύσσονται Εάν υποτεθεί ότι ακόμη υπάρχει επιθυμία για κοινή Ευρωπαϊκή πολιτική, η ηγεσία της καγκελαρίου τίθεται υπό αμφισβήτηση. Στη συνεδρίαση του Δεκεμβρίου του ΕΛΚ, η Μέρκελ και ο Όρμπαν, πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, εκπροσώπησαν τις δύο διαφορετικές τάσεις για το προσφυγικό. Παρά το γεγονός ότι το ΕΛΚ κατέληξε σε κοινές δηλώσεις για τους πρόσφυγες, Μέρκελ και ο Ορμπάν εξακολουθούν να διατηρούν διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Σε αυτή την κρίση - σε αντίθεση με τις οικονομικές προκλήσεις που έχουν κυριαρχήσει ατζέντα της ΕΕ τα τελευταία χρόνια – οι περιφερειακές συμμαχίες αποδεικνύονται αποφασιστικές. Η εισροή των προσφύγων έχει εδραιώσει την Ομάδα Βίσεγκραντ, τη συνένωση των εθνικών-συντηρητικών της Πολωνίας, της Σλοβακίας Τσεχίας και Ουγγαρίας. Ενώ οι Βρυξέλλες διαθέτουν τα νομικά μέσα για να ανταποκριθούν όταν, για παράδειγμα, μια χώρα μέλος δεν συμμορφωθεί με την οδηγία της ΕΕ για τα απόβλητα, είναι ανίσχυροι απέναντι σε πολιτικές που υπονομεύουν τις θεμελιώδεις πεποιθήσεις της ΕΕ. Όπως συμβαίνει με το όραμα του Όρμπαν και με το πολωνικό κόμμα
του Γιάροσλαβ Καζίνσκι. Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και η μομφή στις μεταρρυθμίσεις του συνταγματικού δικαστηρίου για τον έλεγχο των ΜΜΕ στην Πολωνία, κινδυνεύει να λάβει ρητορικό χαρακτήρα και ταιριάζει απόλυτα με την τρέχουσα αφήγηση της Βαρσοβίας που αποκαλεί την ΕΕ ως μιας συμμαχία από αριστερά ανθρωπάκια που βρίσκονται κάτω από γερμανική ηγεσία. Ανεξάρτητα ιδρύματα Αν οι συμβατικές κομματικές συμμαχίες σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν περιοριστεί με κόστος για τη Γερμανία, ένα επιπλέον στοιχείο για τον περιορισμό της γερμανικής επιρροής αποτελούν και οι εξελίξεις που δρομολογούν Junker και Schulz για την ενίσχυση της ανεξαρτησίας των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Ο διακηρυγμένος στόχος του Junker
Γιούνκερ
για μια
«πιο πολιτική »
Επιτροπή «ξεβολεύει» τη γερμανική κυβέρνηση, η οποία έγραψε στους βουλευτές της χώρας πριν από τα Χριστούγεννα
ότι η Επιτροπή δεν
μπορεί να είναι ταυτόχρονα και πολιτική
και αμερόληπτη θεματοφύλακας των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Προτεραιότητα του Κοινοβουλίου, υπό την ηγεσία Schulz,
είναι να αναζητήσει υποστήριξη για το πρόγραμμα της Επιτροπής, ακόμη και αν συναντά αντιδράσεις
από τις εθνικές πρωτεύουσες. Χωρίς να χρειαστεί να παρέμβει στις Συνθήκες , η Επιτροπή έχει μετατραπεί σε μια κυβέρνηση που ελέγχεται από ένα Κοινοβούλιο , το οποίο κυριαρχείται από ένα «μεγάλο συνασπισμό» Χριστιανοδημοκρατών
και
Σοσιαλδημοκρατών. Αυτή η ανακήρυξη της « ανεξαρτησίας» των δύο θεσμών
ήταν
καρπός και νομική εμπειρία δύο Γερμανών: του Klaus Welle, γενικού γραμματέα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος έσπρωξε την ιδέα των “top υποψηφίων” στις τελευταίες ευρωπαϊκές εκλογές και ο Martin Selmayr, ο τρομερός
επικεφαλής προσωπικού του προέδρου της Commission , Jean – Claude Junker. Ευρωπαϊστές
πιστοί στις Βρυξέλλες Αυτοί
οι Γερμανοί δεν λαμβάνουν τις παραγγελίες τους από το Βερολίνο. Ο Selmayr έχει μπει μάλιστα στο στόχαστρο του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όταν ο Γερμανός τσάρος της οικονομίας τον κατηγόρησε
για παρέμβαση στις ελληνικές διαπραγματεύσεις χρέους.
O Σόιμπλε, ο οποίος ήταν υπό πίεση για να δεχτεί ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης για την Ελλάδα , που θα έπρεπε να χρηματοδοτήσει το Βερολίνο, είχε δηλώσει ότι ο επικεφαλής προσωπικού του Junker, είχε υπερβεί τις αρμοδιότητές του. Πράγματι, το ευρωπαϊκό ένστικτο του Selmayr ήταν αλάθητο: Τον Δεκέμβριο τα δημοσιευμένα στοιχεία σχετικά με την υποτιθέμενη απότομη πτώση της παράνομης μετανάστευσης προς την Ευρώπη, προφανώς για να δείξουν τη συνεργασία Τουρκίας-ΕΕ κάτω από ένα πρίσμα αλληλεγγύης, ήταν επιεικώς ανακριβή. Οι αριθμοί
που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εξαιρετικά επιλεκτικοί και δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα. Ωστόσο, το περιστατικό απέδειξε πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι αυτοί οι Γερμανοί
συνεργάζονται όχι με το Βερολίνο, αλλά με τις Βρυξέλλες. Μόνη στην κορυφή Αυτές είναι δύσκολες στιγμές για έναν ηγέτη , που έχει ως βασικό στόχο την επίτευξη συναίνεσης: Η Merkel τονίζει σε κάθε ευκαιρία ότι η κρίση των προσφύγων είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, που απαιτεί ευρωπαϊκή απάντηση, αλλά αυτή τη στιγμή δεν διαθέτει ισχυρούς εταίρους να τη βοηθήσουν έτσι ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι της. Ως αδιαμφισβήτητη ανεπίσημη ηγέτης της Ευρώπης – αν δεν λάβουμε υπόψη τις σοβαρές φιλοδοξίες του
Ιταλού πρωθυπουργού,
Matteo Renzi σχετικά με τον τίτλο αυτό – η Merkel πάσχει από έλλειψη σοβαρών συνομιλητών υψηλού επιπέδου: ο François Hollande δεν είναι δημοφιλής, ο Rajoy μπορεί και να χάσει τη
δουλειά του ενώ ο David Cameron έχει τη δική τoυ ατζέντα, όταν πρόκειται για την ΕΕ και τους μετανάστες. Η έλλειψη ηγεσίας είναι πλέον προφανής,από τον αριθμό των άκαρπων συνόδων
κορυφής της ΕΕ για την προσφυγική κρίση, η οποία κλιμακώθηκε κατά το δεύτερο εξάμηνο του περασμένου έτους. Η άνοδος του ισλαμικού κράτους, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η συνέχιση ενός αδιέξοδου πολέμου στη Συρία, οι σεξουαλικές επιθέσεις της Πρωτοχρονιάς στην Κολωνία συνδέονται. Τίποτα δεν μπορεί να χωριστεί σε διαχειρίσιμα ή μη διαχειρίσιμα προβλήματα. Από τη στιγμή λοιπόν που κανένας δεν είναι
ικανός
την βοηθήσει να αντιμετωπίσει έναν ωκεανό κρίσης, η Merkel κινδυνεύει να επωμιστεί την ευθύνη μόνη της. Πηγή: Politico
Via
Tags
Slider