Ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, που ανακοίνωσε σήμερα την παραίτησή του, υπήρξε ο εγγυητής της σταθερότητας στην ιταλική χερσόνησο σε μία ιδιαίτερα ταραγμένη περίοδο της πολιτικής της ζωής.
Από την παραίτηση του Ρομάνο…
Πρόντι το 2008, έπειτα από μόλις δύο χρόνια παραμονής στην πρωθυπουργία, μέχρι την έλευση του Ματέο Ρέντσι, τον Φεβρουάριο 2014, περνώντας από τις παραιτήσεις των Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Μάριο Μόντι και Ενρίκο Λέτα, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο εγγυήθηκε με το κύρος του τη λειτουργία της ιταλικής ηγεσίας και διαχειρίσθηκε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο της χώρας του.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τηλεφώνησε πρόσφατα στον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο για να τον ευχαριστήσει για ό,τι έκανε κατά τη διάρκεια της "ιστορικής του θητείας", όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Οι αντίπαλοί του στο Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο κατηγόρησαν τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, τον οποίο αποκαλούσαν ειρωνικά "βασιλιά Τζόρτζιο", ότι υπερέβη τις εξουσίες του. Ομως εκείνος συνέχισε να υψώνει τη φωνή του, εξασφαλίζοντας τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ιταλών πολιτών.
Απέναντι στις διαδοχικές πολιτικές κρίσεις που συντάραξαν την Ιταλία, κυρίως μετά τα μέσα του 2011, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ξεπερνώντας όντως τον ρόλο του εγγυητή του Συντάγματος, ανέλαβε τα ηνία για να οδηγήσει την Ιταλία προς την έξοδο από την δύσκολη κατάσταση.
Μετά την παραίτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι τον Νοέμβριο 2011, αποφάσισε να ορίσει τον πρώην ευρωπαίο επίτροπο Μάριο Μόντι επικεφαλής μίας κυβέρνησης τεχνοκρατών, παρά να διαλύσει το Κοινοβούλιο, πεπεισμένος ότι η Ιταλία, στο χείλος τότε της χρεοκοπίας, δεν χρειαζόταν μία νέα περίοδο πολιτικής αστάθειας.
Σκόπευε να αποσυρθεί έπειτα από την πρώτη επταετία στην προεδρία, την άνοιξη 2013, μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου.
Ωστόσο, όταν τα μεγαλύτερα κόμματα δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν ως προς τον διάδοχό του και έπειτα από πέντε γύρους ψηφοφορίας, ζήτησαν από τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο να ξαναθέσει υποψηφιότητα.
Ο Ναπολιτάνο δέχθηκε από αίσθηση καθήκοντος, εξελέγη θριαμβευτικά , κατά τη διάρκεια όμως της ομιλίας του για την ανάληψη των καθηκόντων του κατήγγειλε με σφοδρότητα "την κωφότητα" των πολιτικών απέναντι στις ανάγκες της χώρας και ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να παραμείνει άλλα επτά χρόνια στην προεδρία.
Περίμενε δύο χρόνια και το τέλος της ιταλικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να ανακοινώσει την παραίτησή του.
Γνωστός για την μετριοπάθεια, την σωφροσύνη και τον σεβασμό του προς την έννοια του κράτους, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου 1925 στη Νάπολη και εντάχθηκε από 17 ετών στις αντιστασιακές κομμουνιστικές ομάδες, πριν ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1945 και εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής το 1953.
Νομικός, ποιητής (στην ναπολιτάνικη διάλεκτο) και ηθοποιός του θεάτρου στα χρόνια της νεότητάς του, αφιερώθηκε πολύ σύντομα στην "υπόθεση του Νότου" και έγινε στη δεκαετία του «50 ο υπεύθυνος του Κομμουνιστικού Κόμματος για το Μετζοτζόρνο.
Ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο εισήλθε το 1962 στην ηγεσία του κόμματος και επιφορτίσθηκε με την Οικονομία (1976-1979), στη συνέχεια με τις Διεθνείς Σχέσεις (1986-1989).
Πρόεδρος της Βουλής (1992-1994), συμμετείχε στην κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι το 1996 ως υπουργός Εσωτερικών, στη συνέχεια εξελέγη ευρωβουλευτής (1999-2004). Στην προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας εξελέγη το 2006.
Via
Από την παραίτηση του Ρομάνο…
Πρόντι το 2008, έπειτα από μόλις δύο χρόνια παραμονής στην πρωθυπουργία, μέχρι την έλευση του Ματέο Ρέντσι, τον Φεβρουάριο 2014, περνώντας από τις παραιτήσεις των Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Μάριο Μόντι και Ενρίκο Λέτα, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο εγγυήθηκε με το κύρος του τη λειτουργία της ιταλικής ηγεσίας και διαχειρίσθηκε μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο της χώρας του.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τηλεφώνησε πρόσφατα στον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο για να τον ευχαριστήσει για ό,τι έκανε κατά τη διάρκεια της "ιστορικής του θητείας", όπως μετέδωσε το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Οι αντίπαλοί του στο Κίνημα των Πέντε Αστέρων του Μπέπε Γκρίλο κατηγόρησαν τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, τον οποίο αποκαλούσαν ειρωνικά "βασιλιά Τζόρτζιο", ότι υπερέβη τις εξουσίες του. Ομως εκείνος συνέχισε να υψώνει τη φωνή του, εξασφαλίζοντας τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ιταλών πολιτών.
Απέναντι στις διαδοχικές πολιτικές κρίσεις που συντάραξαν την Ιταλία, κυρίως μετά τα μέσα του 2011, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο, ξεπερνώντας όντως τον ρόλο του εγγυητή του Συντάγματος, ανέλαβε τα ηνία για να οδηγήσει την Ιταλία προς την έξοδο από την δύσκολη κατάσταση.
Μετά την παραίτηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι τον Νοέμβριο 2011, αποφάσισε να ορίσει τον πρώην ευρωπαίο επίτροπο Μάριο Μόντι επικεφαλής μίας κυβέρνησης τεχνοκρατών, παρά να διαλύσει το Κοινοβούλιο, πεπεισμένος ότι η Ιταλία, στο χείλος τότε της χρεοκοπίας, δεν χρειαζόταν μία νέα περίοδο πολιτικής αστάθειας.
Σκόπευε να αποσυρθεί έπειτα από την πρώτη επταετία στην προεδρία, την άνοιξη 2013, μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου.
Ωστόσο, όταν τα μεγαλύτερα κόμματα δεν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν ως προς τον διάδοχό του και έπειτα από πέντε γύρους ψηφοφορίας, ζήτησαν από τον Τζόρτζιο Ναπολιτάνο να ξαναθέσει υποψηφιότητα.
Ο Ναπολιτάνο δέχθηκε από αίσθηση καθήκοντος, εξελέγη θριαμβευτικά , κατά τη διάρκεια όμως της ομιλίας του για την ανάληψη των καθηκόντων του κατήγγειλε με σφοδρότητα "την κωφότητα" των πολιτικών απέναντι στις ανάγκες της χώρας και ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να παραμείνει άλλα επτά χρόνια στην προεδρία.
Περίμενε δύο χρόνια και το τέλος της ιταλικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να ανακοινώσει την παραίτησή του.
Γνωστός για την μετριοπάθεια, την σωφροσύνη και τον σεβασμό του προς την έννοια του κράτους, ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου 1925 στη Νάπολη και εντάχθηκε από 17 ετών στις αντιστασιακές κομμουνιστικές ομάδες, πριν ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1945 και εκλεγεί για πρώτη φορά βουλευτής το 1953.
Νομικός, ποιητής (στην ναπολιτάνικη διάλεκτο) και ηθοποιός του θεάτρου στα χρόνια της νεότητάς του, αφιερώθηκε πολύ σύντομα στην "υπόθεση του Νότου" και έγινε στη δεκαετία του «50 ο υπεύθυνος του Κομμουνιστικού Κόμματος για το Μετζοτζόρνο.
Ο Τζόρτζιο Ναπολιτάνο εισήλθε το 1962 στην ηγεσία του κόμματος και επιφορτίσθηκε με την Οικονομία (1976-1979), στη συνέχεια με τις Διεθνείς Σχέσεις (1986-1989).
Πρόεδρος της Βουλής (1992-1994), συμμετείχε στην κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι το 1996 ως υπουργός Εσωτερικών, στη συνέχεια εξελέγη ευρωβουλευτής (1999-2004). Στην προεδρία της Ιταλικής Δημοκρατίας εξελέγη το 2006.
Via
Tags
Slider