Ο 10λογος αξιοπρεπούς μουσικού προγράμματος με μπουζούκι για ταβέρνα... 1) Αν και δεν αφορά στο πρόγραμμα, αυτό καθ' αυτό, είναι σημαντικό η εμφάνιση μας να είναι άψογη. Ποτέ δεν φοράμε τζιν,σκουλαρίκια, φανελάκια κ.λπ. Αυτό μπορεί να αρέσει σε 5-10 φίλους, αλλά είναι και άλλοι 100 που πρέπει να τους σεβόμαστε…. Πηγαίνουμε για δουλειά και όχι για χαβαλέ με τους φίλους. Άρα, ένα παντελόνι με πουκάμισο είναι ό,τι πρέπει.
2) Ποτέ δεν έχουμε μπροστά μας τραπεζάκι με ποτά κ.λπ. Εάν δεν υπάρχει διαμορφωμένος χώρος, καλό είναι να καθόμαστε στο πλάι του τραπεζιού και τα ποτά μας να είναι δίπλα και όχι μπροστά. Καλύτερα βέβαια είναι να βρίσκονται σε όσο πιο κρυφό μέρος γίνεται. Επίσης, ποτέ μας δεν πίνουμε κατά την διάρκεια της εκτέλεσης παρά μόνο στο ενδιάμεσο διάλειμμα μεταξύ των ποτ-πουρί.
3) Ποτέ δεν παίζουμε ολόκληρα τα κομμάτια, αλλά πάντα ως ποτ-πουρί (εισαγωγή – κουπλέ – ρεφρέν και στο επόμενο). Εξαίρεση ίσως τα πρώτα κομμάτια (½ ώρα) που συνήθως οι πελάτες το ρίχνουν στο φαγητό. Είναι απαράδεκτο να μην μπορείς να παίξεις μέσα σ' ένα πρόγραμμα 200-300 κομμάτια. Είναι πλήρως αντιαισθητικό να παίζεις ένα κομμάτι 2-3 λεπτά και μετά να κάνεις διάλειμμα για ½ - 1 λεπτό για το επόμενο. Επίσης ποτέ δεν γρατζουνάμε το διάστημα ανάμεσα στα κομμάτια....
4) Ποτέ δεν παίζουμε κομμάτια που είμαστε σίγουροι ότι δεν τα γνωρίζουν οι πελάτες. Π.χ. δεν χρειάζεται να παίζουμε συνέχεια κομμάτια του '20 και του '30. Καλό είναι να εμπλουτίσουμε το πρόγραμμα με τραγούδια που θα τα σιγοτραγουδούν και οι πελάτες. Φροντίζουμε να συμπεριλάβουμε στο πρόγραμμα αρκετούς συνθέτες και όχι 1-2, γιατί αυτοί μας αρέσουν ή γιατί αυτούς τους αποδίδουμε καλύτερα. Έτσι, θα «πιάσουμε» τα γούστα περισσοτέρων.
5) Επιλέγουμε κομμάτια που είναι σε decibel ανεκτά στον πελάτη. Δεν χρειάζεται να γκαρίζουμε για να δείξουμε ότι είμαστε φωνάρες. Σίγουρα θα υπάρχουν και τέτοια μέσα στο πρόγραμμα, αλλά πρέπει να είναι ελάχιστα. Φροντίζουμε η ένταση των μηχανημάτων και της κονσόλας να είναι τέτοια που δεν θα εμποδίζει τους πελάτες να συζητούν. Συνήθως οι μουσικοί έχουμε το ελάττωμα να νομίζουμε ότι όσο πιο δυνατά παίξουμε τόσο καλύτεροι θα ακουγόμαστε…. Το μόνο που θα καταφέρουμε, εάν παίζουμε δυνατά, είναι να μην μας δίνει προσοχή κανένας μετά από λίγη ώρα.
6) Καλό είναι να μην δεχόμαστε παραγγελίες, αλλά σε περίπτωση που γίνει αυτό και μας ζητήσουν κάποιο τραγούδι και δεν το γνωρίζουμε ή το ψιλοξέρουμε, καλό είναι να ζητήσουμε συγγνώμη ευγενικά και να το περάσουμε για την επόμενη φορά, παρά να το ψιλογρατζουνίσουμε.
7) Φροντίζουμε ώστε το πρόγραμμα να είναι διαφορετικό κάθε μέρα. Εάν παίζουμε τα ίδια και τα ίδια, στο τέλος θα ξέρουν και τί ώρα ακριβώς θα παίξουμε τί και ποιό ταξίμι θα βαρέσουμε. Άσε που θα νομίζει ο πελάτης ότι δεν γνωρίζουμε άλλα κομμάτια εκτός από αυτά.
8) Κοιτάμε να παίζουμε όσο πιο σύγχρονες και ευχάριστες στο αυτί εκτελέσεις. Το ότι ένα κομμάτι έχει γραφεί π.χ. το '20, δεν σημαίνει ότι πρέπει σώνει και καλά να βαράμε γκασμά και εμείς, επειδή οι παιχτικές ικανότητες της εποχής ήταν ενός επιπέδου. Πρέπει να βελτιώνουμε τα κομμάτια δίνοντας το προσωπικό μας στίγμα.
9) Ποτέ δεν παίζουμε το «Καναβουριές» και παρόμοια… υπάρχει κίνδυνος να καθίσει κανένα κόκκαλο στον λαιμό κάποιου πελάτη. Εάν καταφέρεις να έχεις ανοιχτό το μαγαζί στις 5 το πρωί…. Εεεε!!! τότε παίξτε τα εκείνη την ώρα.
10) ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΛΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Εάν θέλουν μπορούν να έρθουν να μας ακούσουν και να διασκεδάσουν, αλλά μέχρι εκεί…. Επίσης ποτέ δεν «ανεβάζουμε» πελάτες να τραγουδήσουν, εάν δεν γνωρίζουμε την ικανότητα τους και τα τραγούδια που θέλουν να πουν... ίσως μόνο στο τέλος της βραδιάς, εάν είμαστε μόνοι... clopyandpaste.blogspot.gr
Via
2) Ποτέ δεν έχουμε μπροστά μας τραπεζάκι με ποτά κ.λπ. Εάν δεν υπάρχει διαμορφωμένος χώρος, καλό είναι να καθόμαστε στο πλάι του τραπεζιού και τα ποτά μας να είναι δίπλα και όχι μπροστά. Καλύτερα βέβαια είναι να βρίσκονται σε όσο πιο κρυφό μέρος γίνεται. Επίσης, ποτέ μας δεν πίνουμε κατά την διάρκεια της εκτέλεσης παρά μόνο στο ενδιάμεσο διάλειμμα μεταξύ των ποτ-πουρί.
3) Ποτέ δεν παίζουμε ολόκληρα τα κομμάτια, αλλά πάντα ως ποτ-πουρί (εισαγωγή – κουπλέ – ρεφρέν και στο επόμενο). Εξαίρεση ίσως τα πρώτα κομμάτια (½ ώρα) που συνήθως οι πελάτες το ρίχνουν στο φαγητό. Είναι απαράδεκτο να μην μπορείς να παίξεις μέσα σ' ένα πρόγραμμα 200-300 κομμάτια. Είναι πλήρως αντιαισθητικό να παίζεις ένα κομμάτι 2-3 λεπτά και μετά να κάνεις διάλειμμα για ½ - 1 λεπτό για το επόμενο. Επίσης ποτέ δεν γρατζουνάμε το διάστημα ανάμεσα στα κομμάτια....
4) Ποτέ δεν παίζουμε κομμάτια που είμαστε σίγουροι ότι δεν τα γνωρίζουν οι πελάτες. Π.χ. δεν χρειάζεται να παίζουμε συνέχεια κομμάτια του '20 και του '30. Καλό είναι να εμπλουτίσουμε το πρόγραμμα με τραγούδια που θα τα σιγοτραγουδούν και οι πελάτες. Φροντίζουμε να συμπεριλάβουμε στο πρόγραμμα αρκετούς συνθέτες και όχι 1-2, γιατί αυτοί μας αρέσουν ή γιατί αυτούς τους αποδίδουμε καλύτερα. Έτσι, θα «πιάσουμε» τα γούστα περισσοτέρων.
5) Επιλέγουμε κομμάτια που είναι σε decibel ανεκτά στον πελάτη. Δεν χρειάζεται να γκαρίζουμε για να δείξουμε ότι είμαστε φωνάρες. Σίγουρα θα υπάρχουν και τέτοια μέσα στο πρόγραμμα, αλλά πρέπει να είναι ελάχιστα. Φροντίζουμε η ένταση των μηχανημάτων και της κονσόλας να είναι τέτοια που δεν θα εμποδίζει τους πελάτες να συζητούν. Συνήθως οι μουσικοί έχουμε το ελάττωμα να νομίζουμε ότι όσο πιο δυνατά παίξουμε τόσο καλύτεροι θα ακουγόμαστε…. Το μόνο που θα καταφέρουμε, εάν παίζουμε δυνατά, είναι να μην μας δίνει προσοχή κανένας μετά από λίγη ώρα.
6) Καλό είναι να μην δεχόμαστε παραγγελίες, αλλά σε περίπτωση που γίνει αυτό και μας ζητήσουν κάποιο τραγούδι και δεν το γνωρίζουμε ή το ψιλοξέρουμε, καλό είναι να ζητήσουμε συγγνώμη ευγενικά και να το περάσουμε για την επόμενη φορά, παρά να το ψιλογρατζουνίσουμε.
7) Φροντίζουμε ώστε το πρόγραμμα να είναι διαφορετικό κάθε μέρα. Εάν παίζουμε τα ίδια και τα ίδια, στο τέλος θα ξέρουν και τί ώρα ακριβώς θα παίξουμε τί και ποιό ταξίμι θα βαρέσουμε. Άσε που θα νομίζει ο πελάτης ότι δεν γνωρίζουμε άλλα κομμάτια εκτός από αυτά.
8) Κοιτάμε να παίζουμε όσο πιο σύγχρονες και ευχάριστες στο αυτί εκτελέσεις. Το ότι ένα κομμάτι έχει γραφεί π.χ. το '20, δεν σημαίνει ότι πρέπει σώνει και καλά να βαράμε γκασμά και εμείς, επειδή οι παιχτικές ικανότητες της εποχής ήταν ενός επιπέδου. Πρέπει να βελτιώνουμε τα κομμάτια δίνοντας το προσωπικό μας στίγμα.
9) Ποτέ δεν παίζουμε το «Καναβουριές» και παρόμοια… υπάρχει κίνδυνος να καθίσει κανένα κόκκαλο στον λαιμό κάποιου πελάτη. Εάν καταφέρεις να έχεις ανοιχτό το μαγαζί στις 5 το πρωί…. Εεεε!!! τότε παίξτε τα εκείνη την ώρα.
10) ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΛΟΥΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Εάν θέλουν μπορούν να έρθουν να μας ακούσουν και να διασκεδάσουν, αλλά μέχρι εκεί…. Επίσης ποτέ δεν «ανεβάζουμε» πελάτες να τραγουδήσουν, εάν δεν γνωρίζουμε την ικανότητα τους και τα τραγούδια που θέλουν να πουν... ίσως μόνο στο τέλος της βραδιάς, εάν είμαστε μόνοι... clopyandpaste.blogspot.gr
Via
